De nieuwe carbon velgen zijn gemonteerd. Iljadica-Rapo heeft ons fantastisch geholpen. We kunnen echter nog niet vertrekken. We wachten op een nieuwe lens voor onze camera en moeten daarom 4 extra dagen in Sibenik blijven.
Genoeg tijd om voor Linda nieuwe sandalen te kopen. In haar huidige Keen sandalen heeft ze last van natte voeten. Teva sandalen zijn misschien niet zo veilig door de open voorkant, maar ze drogen sneller.
We gebruiken de tijd ook om de route op Komoot te verfijnen en maken een tweetalig promofilmpje voor stichting XPLORid. De Nederlandse versie krijgt op geef.nl vóór en tijdens #givingtuesday op 1 december meer aandacht.
Linda heeft al een tijdje last van haar linker hand. Ze heeft een fietsershand. Ben stelt haar handvaten anders in en Linda doet haar nieuwe handschoenen met gelpadding aan. De gellaag is gelijmd. Deze laat al snel los door het vele schakelen. Iljadica-Rapo stuurt een beter paar (genaaid). Geweldig! Ook met de nieuwe handschoenen heeft Linda pijn aan haar hand. De Vakantiefietser biedt aan om een ander stuur te proberen. Hij stuurt een Ergotec stuur met een backsweep van 12 graden naar ons postadres in Griekenland. Hopelijk is dit de oplossing voor haar pijnlijke pink en ringvinger.
Blij dat we weer fietsen
We fietsen langs de zee over een mooi aangelegd pad bij Bilo (Primošten). De donkerblauwe zee aan de horizon en de turquoise kleur aan de kust zijn een lust voor het oog.
Water en rust
Voor elke 15 à 20 minuten fietsen zou je 150 tot 300 ml moeten drinken. Wij fietsen (zonder pauzes) 5 uur per dag dus dat is 4,5 liter water. We spreken af dat we vanaf nu 5 liter water per dag meenemen. We voeren ook een siësta in en ’s avonds bekijken we de route van de volgende dag om te beslissen waar we stoppen op basis van het aantal kilometers en hoogtemeters.
Lekrijden
Steeds als we een siësta houden, hebben we een platte band. Ben grapt dat hij vreest voor een causaal verband tussen siësta's en platte banden. 😉 Het kost veel moeite om de band van de carbon velg te halen. Ze zitten strakker dan bij de vorige velg. We overwegen andere banden om niet zo vaak lek te rijden. Idworx adviseert ons om tubeless te gaan rijden en stuurt ons een tubeless kit en de nieuwste versie van onze buitenband, de Schwalbe Almotion. Deze heeft meer profiel aan de zijkant. Fantastisch hoe Idworx ons tot nu toe helpt en bijdraagt aan onze reis.
We fietsen verder
Op onze route vóór Trstenik fietsen we door de wijngaarden. We hebben uitzicht op de Adriatische zee en er is amper verkeer. Dit is hoe we over onze wereldreis gedroomd hebben.
Na 30 km komen we in Dubrovnik aan. De oude stad is toeristisch en erg mooi, maar wij trekken met onze fietsen alle aandacht. 😉🤣 De weg gaat daarna door een verlaten gebied. Amper een huis en geen winkel te bekennen. Bij de grenscontrole van Montenegro is niemand te zien behalve 2 politiemannen.
Montenegro
In Montenegro beginnen we aan een hele lange klim. Het is doorbijten. Sommige stukken zijn heel erg stijl. We moeten beiden onze fiets duwen. Soms duwen we samen 1 fiets omhoog. Na 2 uur klimmen en duwen komen we op een pad uit dat alleen te voet begaanbaar is. Wat een teleurstelling. We moeten terug en de route herplannen.
Op een terras bekijken we de alternatieven. Er is helaas geen andere weg door het binnenland zonder gigantisch te moeten klimmen. We kiezen ervoor om langs de kust verder te rijden. Als we in Budva aankomen, zijn we verrast: het is een volledig ommuurd mooi oud vestigingsstadje.
De bergen in Montenegro zijn groter dan die in Kroatië. Ze zijn ook groener. Op de stranden zijn echter geen pijnbomen meer te zien.
Albanië
Na 2 dagen in Montenegro zijn we al in Albanië. De bergen zijn weg. Het is overal rustig en er is geen toerist te bekennen. We moeten twee dagen over de autoweg fietsen. Er is geen vluchtstrook: we fietsen op de rechter witte lijn. De weg is recht toe recht aan met druk verkeer. Dat is saai en erg opletten. Zeker als de auto's elkaar inhalen of als er een vrachtwagen voorbij komt.
Gelukkig maakt de bevolking alles goed. De mensen zijn heel open en gastvrij. De “Kanun” is een heel oud gebruik in de Albanese cultuur. Volgens dit gebruik is het huis van een Albanees van god en van de gast. Het is gebruikelijk dat je op elk moment jouw gast ontvangt met brood, zout en een open hart.
Gastvrijheid
Bij een barretje worden we door een vader en zijn 2 zonen spontaan uitgenodigd om wat te drinken. Bij een minimarkt leren we Olsy kennen. Bij het wegrijden, geeft Olsy ons nog een zak met druiven en peren. Als we op zoek zijn naar een hotel voor 2 nachten, komen we langs een terrasje in een buitenwijk van Durres. Daar nodigen Altie, Alex en Mario ons uit voor een biertje. We kunnen ook 2 nachten blijven in het huis van Altie, maar dit gebaar slaan we deze keer beleefd af.
Slalommen
Na de snelweg is er gelukkig veel minder verkeer maar het wegdek is bar en boos. We moeten om de gaten slalommen. In Vlore is het beter. Daar rijden we op een fietspad langs de kust. De stranden in Albanië zijn van zand. De rieten parasolletjes zijn het mooist.
Laatste kans
Zodra we Himarë uitfietsen, worden de baaitjes kleiner en ongerepter. Dit is de laatste kans om naar het strand te gaan voordat we het binnenland van Albanië intrekken. Het is tijd voor siësta en we hebben nog niet in Albanië gezwommen. We verlaten onze route en fietsen naar de baai. Daar is een klein beach resort met rieten parasolletjes. De zee heeft een hele mooie kleur blauw. In de middag genieten we van de zeewind en de hoge golven.