Een verlaten Pan American Highway

Bij Paso Canoas steken we de grens over naar Panama. De douanebeambte in Costa Rica vraagt ​​of we bekend zijn met de demonstraties en wegversperringen. We weten van de situatie, maar gaan ervan uit dat we met de fiets kunnen passeren.

De douanebeambten van Panama zijn onder de indruk van ons verhaal. Geen lastige vragen, geen bagagecontrole en een bewijs dat we na ons bezoek het land zullen verlaten is niet nodig.

Eerste wegblokkade

Niet ver van de grens stuiten we op de eerste blokkade. De protesten tegen een nieuw contract dat het Canadese First Quantum Minerals toestaat om de grootste open kopermijn van Midden-Amerika nog minstens twintig jaar te exploiteren, zijn op 20 oktober begonnen.

We kunnen met de fiets langs de wegversperring. De demonstranten zijn erg aardig.

Panama City, we komen eraan!

Net voordat we David verlaten, komen we een tweede wegversperring tegen. In Las Vueltas een derde. Deze keer is het de inheemse bevolking die de weg blokkeert. Zij zijn ook vriendelijk tegen ons. We worden begroet en ze heten ons welkom in Panama. Ze verontschuldigen zich voor de omstandigheden en vragen of we ons amuseren in Panama. Natuurlijk genieten wij van dit nieuwe land. Tot nu toe is iedereen erg aardig en behulpzaam.

Griezelig

Het is bizar om op een lege Pan American Highway te fietsen. Normaal gesproken is dit de drukste weg van Midden-Amerika, nu hebben we twee enorme “fietspaden” helemaal voor onszelf. Een beetje griezelig, alsof de wereld vergaat. Het doet ons denken aan de tijd dat we tijdens Covid door Europa fietsten.

Richting San Felix staat een kilometers lange rij vrachtwagens en touringcars. Arme chauffeurs! Ze staan hier al bijna twee weken te wachten. Sommige mensen wassen zich in de nabijgelegen rivier. Onder een vrachtwagen zien we een stapel boomstammen. De chauffeurs wonen hier letterlijk. Koken, eten, wassen en slapen.

Homestay in Panama

Een tropische regenbui zorgt ervoor dat we vroeg willen stoppen in Los Ruices. De locals vertelden ons dat we op het politiebureau kunnen overnachten, maar de dienstdoende agent biedt ons alleen een vieze plek onder een dak aan. Daar ligt een verwaarloosde hond aan de lijn. Het ziet er niet veelbelovend uit voor een goede nachtrust. Op het nabijgelegen parkje is ook een afdakje dat beter oogt.

Elza en Nibardo die naast het parkje wonen, bieden aan om hun toilet te gebruiken. Als we Nibardo vertellen dat we buiten spaghetti gaan koken, biedt hij ons 2 grote steaks en plantana's aan. Uiteindelijk mogen we in de woonkamer van Elza en Nibardo slapen. We zijn gelukkig toch onder de pannen bij deze aardige mensen.

Je zult niet passeren

We komen nog enkele wegblokkades tegen. In La Peña zegt één van de jonge mannelijke demonstranten dat we niet kunnen passeren. Het is de eerste keer dat iemand voet bij stuk houdt. Waarschijnlijk wil hij zijn macht tonen aan de dames naast hem. Na een tijdje geeft een oudere vrouw aan dat we de wegversperring aan de rechterkant kunnen passeren.

Geen groenten en fruit

Na een paar dagen met lege supermarkten zijn we blij Santiago te bereiken. Men zegt dat er hier meer eten is.

De grootste supermarkt die we kunnen vinden, heeft behalve ananas en wat groene papaja's geen vers fruit. Groentes zijn er helemaal niet. Bij een kraampje aan de overkant van de weg vinden we 2 komkommers. Kikkererwten uit blik en wat diepvriesfruit voor vandaag en morgen. De eigenaresse van de Airbnb brengt ons 3 sinaasappels uit haar tuin. Dankjewel!

Pet sitting in Playa Coronado

Net voordat we de provincie Panamá Oeste binnenrijden lijkt de Pan American Highway weer open te zijn. Veel verkeer raast langs ons. De uitlaatgassen zijn vreselijk en sommige auto's passeren ons heel dichtbij, ook al is het een 2-baans snelweg met een brede vluchtstrook. Wij genieten wel van de vele duimpjes omhoog en de mensen die vrolijk naar ons toeteren.

Niet lang daarna bereiken we Playa Coronado. Hier verzorgen we gedurende 5 weken de 14-jarige kat Whiskers.

Een oude dame en een paar zwerfkatten

Whiskers heeft een eigenaardig karakter, zoals wel meer oude dametjes. Maar ze is lief. Vooral 's avonds houdt ze van knuffels op bed.

Naast Whiskers verzorgen wij de zwerfkatten Lucy, Cally, Tigre, Blacky, Four Socks, Creamsicle en the Beast.

Lucy is de enige die graag bij ons op schoot zit. Haar zusje Cally is ook erg aanhankelijk.

Een bruine liaanslang. Licht giftige slang met achtertanden. Deze slang is niet gevaarlijk voor mensen. Een beet kan echter een jeukend gevoel veroorzaken, mogelijk enige roodheid, zwelling en lichte gevoelloosheid.

Gescheiden

Omdat ons volgende pet sitting adres met die in Coronado overlapt, neemt Linda een taxi om haar fiets en al onze bagage naar Panama City te vervoeren.

Op Isla Naos zorgen wij voor Yoda en Patio. Twee katten die in een prachtig appartement wonen met uitzicht op de ingang van het Panamakanaal. Dagelijks passeren er allerlei vrachtschepen. Er is een groot zwembad en een fitnessruimte.

Het leven lacht ons toe!

Herenigd

Op tweede kerstdag fietst Ben van Playa Coronado naar Isla Naos. Zonder bagage zetten Mr Blue Sky en Ben die dag een topprestatie neer: 85 kilometer in 4 uur!

Linda verwacht Ben niet zo vroeg, maar zijn fietsbel verraadt dat hij er al is. Zooo snel! Fijn dat we Tweede Kerstdag toch samen kunnen vieren. Linda verrast Ben met een lekker diner met zelfgemaakte vegan chocolademousse en gemberbier.

Parque Natural Metropolitano

We hebben een veilige parkeerplek voor Mrs Sunshine en Mr Blue Sky bij Greenhouse Coffee geregeld. Bedankt voor de service! Na een lekkere raw Kombucha gaan we op pad naar de Sendero Los Caobos, Sendero La Cienaguita, Camino del Mono Titi en de Sendero El Roble.

De paden zijn 's ochtends erg mooi. Weinig mensen en veel schaduw. We genieten vooral van het uitzicht op de stad. Prachtig!

De bossen langs het Panamakanaal zijn relatief klein maar belangrijk. Helaas worden bossen in veel landen sneller gekapt dan we ze kunnen redden. Ze worden bedreigd door overontwikkeling. Het Parque Natural Metropolitano helpt bij de moeilijke taak om de bossen in Panama te behouden.

Een luiaard!

Een bewaker wijst ons op een luiaard. Wij hadden hem zelf nog niet gespot. Het is de eerste keer dat Linda een luiaard ziet. Hij zit hoog boven in de boom zichzelf te krabben.

Voorbereidingen op onze house en pet sitting gigs op Curaçao

Op onze laatste fietsdag van 2023 fietsen we van Isla Naos naar ons pet sit adres op Ocean Reef Islands. We zijn blij dat we onze fietsen en bagage hier kunnen stallen. Zo kunnen wij met uitsluitend handbagage naar onze gigs op Curaçao.

Bij Canal House Panama hebben we geluk: er komt net een groot schip voorbij en vaart het Panamakanaal binnen.

Op weg naar Ocean Reef Islands nemen we de Cinta Costera en bekijken we Casco Viejo. Vroeg in de ochtend is er nog amper verkeer tijdens de drukke decembermaand.

Eindelijk vinden we in de stad een schoenmaker die Linda's sandalen kan repareren.

Gelukkig nieuwjaar!

We vieren nieuwjaarsdag eerder omdat we ons weer moeten scheiden vanwege overlappende sits. We heffen het glas op ons nomadische fiets- en dierenoppasleven.

Elke dag is het vieren waard!