top of page
Foto van schrijverXPLORid

Tot ziens Adriatische zee

Bijgewerkt op: 23 apr. 2021

Na de mooie kustroute langs de Adriatische zee gaan we het binnenland van Albanië in. Voor ons gevoel wordt het steeds warmer. In de bergen kunnen we gelukkig vaak koud water tappen. We maken veel vrienden in Noord Macedonië en gaan een stukje door Bulgarije.

Vóór Saranda verlaten we de kustroute en gaan we het binnenland in. We zitten op een rustige weg met om ons heen platteland en bergen. Bij Gjirokaster rijden we weer over een stuk autoweg. De vluchtstrook gebruiken we als fietspad.


44 graden

Na Gjirokaster steken we de rivier Drino over richting Permet. We fietsen in rivierdalen tussen gigantische bergen. De weg is weer rustig en het uitzicht fenomenaal. We moeten nog 25 km naar Permet. De thermometer tikt de 44 graden aan. De koude rivier in het dal lonkt. Een goede plek om te stoppen voor een verkoelende duik is er echter niet.

Verkoeling

Bij Hotel Ramiz in Permet stoppen we voor 2 nachten. Nadat we de hele fiets hebben afgeladen en alle spullen op onze kamer op de 1e verdieping staan, trekken we onze zwemkleding aan en gaan we naar de rivier Vjosa. De temperatuur is heerlijk! Er staat een sterke stroming dus je moet je wel een beetje schrap zetten.


Warmwaterbron Benja

We vragen of het met de fiets te doen is om naar de warmwaterbron Benja te gaan. Dat is zeker te doen: er is een geasfalteerde weg naar de bron. Ben volgt echter Komoot waardoor we op een geitenpad terechtkomen. Zelfs op rechte stukken is fietsen niet te doen door alle kleine en grote stenen. Op 2 plekken moeten we de fietsen een vrij lang stuk één voor één samen omhoog duwen. Op het einde van het pad is er een afdaling, maar ook die moeten we lopen om niet weg te glijden.

Na een uur komen we op de geasfalteerde weg. Nog een paar km en dan zijn we bij de warmwaterbron. En dat is al het harde werken meer dan waard. De oude boogbrug is schitterend en het water is lekker. Niet te warm en niet te koud.


Erseke, Korça en Ohrid

We zijn alleen op de route naar Erseke. We horen niets om ons heen. Wat een rust. De weg wordt steeds smaller en slechter. De dalen dieper en de bergen hoger. Erseke is de hoogstgelegen (1.020 meter) stad van Albanië. Er zijn weinig auto's. Iedereen is op straat, op de markt, in de supermarkt of op de terrasjes. Er is een leuke sfeer.


We gaan door naar Korça. We moeten nog een kleine 6 km klimmen. Na de klim is er een schitterende afdaling.

Bovenaan staat in het Engels Albanian exhausts.

Nou! Dat doet het zeker, maar we genieten des te meer van de afdaling.

We komen op een hoogvlakte met grote fruitgaarden. Aan de kant van de weg wordt van alles verkocht: pruimen, appels, peren, tomaten, komkommers en uien. En dan zien we het naambordje van de stad. We zijn in Korça, een belangrijk cultureel en economisch centrum van Albanië.


Bij het Meer van Ohrid gaan we de grens over naar Noord Macedonië. Dit meer is een van de oudste en diepste (296 meter) meren van Europa. Zagen we in Albanië om de 50 meter een benzinestation of minimarket; hier is niets.


Noord Macedonië

Bij de pas naar het Prespa meer stoppen we voor overleg. De pas gaat door het Galicica National Park. Het bord heeft een mooie spreuk:

"Take nothing but memories, leave nothing but footprints."

We hebben al 50 km gefietst en het is een pittige klim van 12 km. Het is al laat, we hebben onvoldoende water bij ons en geen eten. We besluiten om naar Ohrid door te fietsen. Liever een paar km om met minder beklimmingen dan dat Linda haar fiets kilometers moet duwen.

Prilep 1e hulpproject

In Prilep ontmoeten we per toeval Dejan van Judo Seishin. We ontmoeten ook zijn vriend Harry, die in Maastricht heeft gewoond, en Goce. We trekken 3 dagen met hun op en genieten enorm van dit inkijkje in hun leven en in de Noord Macedonische cultuur. De gastvrijheid is fantastisch!


Dejan, Harry en Goce hebben een groot netwerk in Noord Macedonië. We nemen contact op met een NGO in Gevgelij. Marina van Changemakers4all wil ons graag ontmoeten.


Achter de schermen zijn we druk bezig met ons eerste hulpproject in Prilep. Zodra we alles geregeld hebben, komt dit in ons blog en op onze website te staan.


Changemakers4all

De oude weg langs de autoweg richting Gevgelija is verkeersluw. Marina van Changemakers4all verwelkomt ons met zelfgemaakte limonade. Ze vertelt ons dat ze haar stad wil vergroenen. Samen met Changemakers4all houdt zij demonstraties en acties op het gebied van ecologie, educatie en sport.


In Noord Macedonië is fietsen nog geen gemeengoed. Kinderen hebben geen fiets om naar school te gaan of te spelen. Veel families hebben geen geld om een fiets te kopen.


We bespreken welk hulpproject we het beste kunnen opzetten voor de changemakers. Ook dit project moet nog verder worden uitgewerkt.

Marina brengt ons naar Venci waar we een paar dagen kunnen slapen. Veel leden van de Changemakers4all komen op bezoek. Met Opre fietsen we de bergen in en met Kosta gaan we naar een archeologische plek en museum. We worden ook nog geïnterviewd door TV NOVA. Dit is de link naar het interview.

Border crossings

Op de dag van ons vertrek worden we door Opre, Kosta, Venci en Dimitar geëscorteerd naar Evzoni, de grensovergang naar Griekenland. Helaas is de grens alleen open voor Grieken. We moeten flink omfietsen om Griekenland in te mogen. We krijgen een klein briefje met weginstructies. Onderaan het briefje staat

'120 km/2 uur'. Met de fiets is dat een ander verhaal. 😅🤣

Een stukje om

We kijken wat ons te wachten staat op de route naar Bulgarije. Na 22 km is er een continue klim van 5 km met gemiddeld 5% stijging. De tankstationmedewerker zegt ook dat het een pittige klim wordt. Hij geeft ons beiden een flesje water. Het is inderdaad afzien; 33 graden en nergens een schaduwplekje te vinden.


Bulgarije

Bij de grens vragen ze hoe lang we in Noord Macedonië zijn geweest. We noemen de plaatsen en zeggen 10 dagen. De politieman geeft aan dat je maar 1 dag in Noord Macedonië mag zijn. Gelukkig mogen we toch de grens over. Griekenland ligt binnen handbereik.

Griekenland moet nog even wachten

Na 110 km zijn we in Petrich (Bulgarije) en overnachten we bij Hotel Rio. In de ochtend twijfelen we of we bij Promachonas de grens over kunnen zonder Corona test. Op het briefje van de weginstructies staat een telefoonnummer. We bellen voor de zekerheid. We krijgen te horen dat we naast het PLF-formulier ook een negatieve Corona testuitslag bij ons moeten hebben.


In Petrich gaan we op zoek naar een ziekenhuis. Uitgerekend op 7 september wordt in Bulgarije de eenheidsdag gevierd waardoor we die dag helaas geen Corona test kunnen doen. Een dag later kunnen we wel terecht en dan duurt het nog 24 uur voor de uitslag. Griekenland moet dus nog even wachten.

1.128 weergaven

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentários


Os comentários foram desativados.
bottom of page