Voor ons gevoel begint nu het echte avontuur. Tot nu toe zijn we in onze comfortzone gebleven. Onze reis van Mexico naar Patagonië zal heel anders zijn. Een totaal andere cultuur, taal, klimaat, eten en drinken.
Om via Tijuana in Mexico te komen, moeten we de ingang voor de voetgangers nemen. De deur aan de rechterkant is op slot. Onze fietsen passen niet door de tourniquet.
Na het afladen van onze fietsen maakt Ben een wheelie en gaat hij door de tourniquet. Vervolgens geeft Linda één voor één alle bagage aan door de opening van de metalen tralies. Miss Sunshine maakt ook een wheelie en dan zijn we met z'n vieren in Mexico.
Bij de security scan even verderop moeten we de fietsen weer afladen. Vervelend! Maar we worden steeds sneller in het af- en opladen. Het goede nieuws is: we krijgen een visum van 6 maanden en de zon schijnt.
Tijuana
In de grote grensstad worden we toegezwaaid en willen veel mensen met ons op de foto. We blijven niet al te lang want we willen Rosarito bereiken. Een veiligere plek om onze eerste nacht in Mexico door te brengen.
Mexico 1
Elke dag zijn we op de Baja op Highway 1. Offroad met onze volgeladen fietsen is een no go. Zelfs bikepackers hebben moeite om door het woestijnzand te fietsen.
De tolweg (caseta de cobro) van Tijuana naar Rosarito en Ensenada is eigenijk verboden terrein voor fietsers, maar we worden gewoon toegelaten en kunnen veilig fietsen op de brede vluchtstrook.
Niet zo slecht als Internet beweert
De 1 is niet zo slecht als op internet staat. De weg ziet er nieuw uit en bijna elke dag is er een brede vluchtstrook. Alleen bergop is de weg soms erg smal. Het verkeer valt echter mee en wacht tot het veilig is om ons in te halen. Men toetert vriendelijk en zwaait naar ons. Zie hier een korte video van ons avontuur op Baja California.
Typisch Mexicans ontbijt
Homestays
Ook in Mexico zijn we welkom om te overnachten als we aankloppen. Bij één van deze homestays hebben we een déjà vue. In Polen aten we voor het eerst koeienmaagsoep. Per ongeluk had Ben het zelfs twee keer. Nu staat het weer op het menu. Uit beleefdheid eten we het weer op.
Een enorme cultuurshock
Behalve Mexico 1 is er niets totdat je een stadje bereikt. De cultuurshock is GROOT, zeker als je op de fiets door kleine en afgelegen dorpjes gaat.
Alles is droog, heet en zanderig. Zelfs de dorpjes lijken op een woestijn. De winkels liggen aan onverharde wegen aan weerszijden van de 1. We genieten van de kleurrijke taferelen.
Tranquilo
Valle Tranquilo herinnert ons aan onze slow travel. Fietsend de hele wereld over en als we een oceaan moeten oversteken, zoeken we een zeilboot of vrachtschip. De volgende oceaanoversteek is in Argentinië naar (bij voorkeur) Afrika.
Valle de los Cirios
Na het bordje “Valle de los Cirios” zijn er geen winkels of huizen meer totdat we Cafe Restaurant Helyken bereiken. Eén van onze veilige havens op weg naar het zuiden.
Valle de los Curios is een beschermd natuurgebied dat een derde van Baja California beslaat. Het wordt gekenmerkt door struikgewas en woestijnlandschappen met veel cirio (Fouquieria columnaris) / Boojum-bomen.
Cactussen zijn overal om ons heen. Verschillende soorten, groot en klein. Dit niemandsland brengt de geest tot stilstand. We maken hele lange dagen.
Honger
Het ontbreekt ons aan goed en voldoende voedsel. We verlangen naar fruit en yoghurt. De supermarkten die we af en toe zien, mogen deze naam niet dragen. De schappen zijn bijna leeg. Als we toch een verdwaalde sinaasappel vinden, blijkt deze rot te zijn. We rantsoeneren. Gelukkig hebben we voldoende Spiz proteïnepoeder bij ons. Dat is ons ontbijt en onze lunch. Avondeten is sober: hash browns, een blikje tonijn en linzen.
Baja California Sur
Twee fietsdagen voordat we Baja California Sur bereiken, zien we een ander soort cactus. Is dit de reden waarom ze het "Valle de los Cirios" noemen? Deze cactus heeft bladeren aan de top die op vlammen lijken. De stam zou de "cirio" (kaars) kunnen zijn.
De Zee van Cortes
Na al deze cactussen in de woestijn zijn we blij met een lange afdaling naar de Zee van Cortes waar we Santa Rosalia bereiken. We gaan direct naar Viva la Vida Cafetaria voor twee heerlijke hoofdgerechten, een infusion, een lekkere chocomel de Oaxaca en een hele goede cappuccino.
Mulegé
Mulegé is het eerste leuke stadje op Baja California Sur. De Indianen noemen het de Grote zandbank van de witte mond. Het is een oase met veel palmbomen en een rivier die door het stadje stroomt. Het is er groener dan groen!
Van Mulegé naar Loreto passeren we vele mooie strandjes. De eerste playa bij Bahia de Concepcion is Playa los Naranjos. Maar de playa's worden nog mooier: Playa El Burro en vooral Playa El Requeson zien er spectaculair uit.
La Paz
We zijn nu ruim 2,5 jaar op wereldreis. Al die tijd hebben we nooit echt vakantie gehad.
Tijdens onze winterstop in Griekenland eind 2020 zaten we in lockdown. In 2021 wilden we in de zomer op de Nordkap zijn en in de winter hebben we in Nederland onze route opnieuw uitgestippeld en onze laatste spullen opgeruimd. In 2022 hadden we weer een deadline: vóór oktober moesten we over we de Rocky Mountains zijn. En we hadden maar een visum voor 3 maanden voor de VS.
Nu zijn we in Mexico met een visum voor 6 maanden. Voorlopig geen deadlines meer. We genieten van een korte vakantie in La Paz. We maken een paar uitstapjes zonder fiets.
Balandra Beach
Met het openbaar vervoer (Eco Baja Tours) gaan we naar Balandra Beach. Dit is een beschermd natuurgebied dankzij duizenden burgers uit La Paz die Balandra erkennen als een natuurlijk en cultureel icoon van Baja California Sur.
Balandra is meer dan alleen een strand. Het wordt beschouwd als een wetland omringd door drie verschillende soorten mangroven. Naast hun rol als orkaanbarrières, bieden deze mangroven onderdak aan garnalen en snappervissen en vormen ze een primaire voedselbron voor reigers, fregatvogels, pelikanen en visarenden.
Street Art
Tijdens een street art tour leren we veel over de geschiedenis van La Paz. Vroeger was het een woestijn, net als de rest van Baja. De inheemse bevolking leefde in de bergen om te overleven. De Spaanse kolonisten gingen dood van de honger.
In het begin stond La Paz bekend om zijn parels. Toen alle parels op waren, veranderde het in een vissershotspot. Door overbevissing stierven een enorme sint-jakobsschelp en de papegaaivissen bijna uit. Nu is er meer regelgeving en is de hoofdactiviteit veranderd in toerisme. De lokale bevolking vecht tegenwoordig tegen het toerisme dat de natuur overneemt. Zo verhinderden ze de bouw van een resort op Balandra Beach en ook de bouw van een aanlegsteiger voor cruiseboten bij Pichilingue werd geblokkeerd.
Koffie!
We hebben een koffietour bij Gratitude Coffee Makers. Sergio vertelt over zijn liefde voor koffie en manier van eerlijk zakendoen. Wij houden het meest van de microplantages en genieten van de smaak van de natuurlijke gisting van een cortado Puebla.
Met twee zakjes gemalen koffie, een blikje cold brew en twee flesjes kombucha’s nemen we afscheid van onze nieuwe vrienden.
Isla Espiritu Santo
Ze noemen het allemaal Isla Espiritu Santo-tour, maar we gaan eigenlijk naar La Lobera net boven Isla Partida om de enorme zeeleeuwenkolonie te zien en ermee te zwemmen.
De boottocht is lang. Na 2 uur zijn we op de plek van bestemming. Tegen die tijd heeft Ben het te koud om het water in te gaan zonder wetsuit. Linda gaat wel het water in en geniet van de speelse zeeleeuwen.
Tijdens de lunch verzamelen alle boten zich bij Playa Ensenada Grande op Isla Espiritu Santo. Het is een prachtig strand met turquoise water. Maar om eerlijk te zijn: Balandra Beach is veel mooier.
Tot ziens Baja California!
Op onze laatste dag in La Paz willen we de highlights nog één keer doen. We maken een wandeling door de stad en gaan naar de beste vistacotent ter wereld. Gratitude is in het weekend gesloten. Anders waren we graag nog
een kopje “make coffee not war” gaan drinken.
