In de 2e week waren de weergoden ons minder gunstig gezind. Niet de hele dag, maar om de zoveel tijd kwam er weer een flinke regenbui langs. Regenjas aan, regenjas uit, capuchon op, capuchon af, regenbroek aan, regenbroek uit, zonnebril op, zonnebril af. We konden er wel om lachen. Het leek wel een verkleedpartij. Als je je regenkleding aan had, was de bui vaak al weer voorbij.
Bergop fietsen was zwaar, zo zwaar dat Linda haar fiets weer een paar keer moest duwen. In Raphoe vroegen we aan een voorbijganger of hij wist waar we in de buurt konden overnachten. Hij vertelde ons over een kasteel waar veel mensen hun tent voor de nacht opzetten. De routebeschrijving bracht ons echter niet naar een kasteel. Bij een kinderdagverblijf vroegen we nogmaals de weg. Daar was Ephraim aan het werk. Toen hij ons verhaal hoorde, zei hij dat we hem konden volgen. Hij had een idee. We reden achter hem aan. Op zijn woonadres bood hij ons geheel onverwacht één van zijn slaapkamers aan met een tweepersoonsbed en badkamer. Na een dag met veel regen een heel welkome verrassing. Ephraim liet ons kennis maken met zijn vrouw Jean en hun kinderen Clara, Mia, Elisha en Zoe. Nadat we samen enkele boodschappen hadden gedaan, zaten we al gauw aan tafel met lekker eten en een fles wijn en bier. De gastvrijheid in dit huis was ongekend. Toen we de volgende dag weer op pad gingen, vertrokken we met een uitnodiging om nog eens terug te komen naar Ierland.
Onze 1e kennismaking met een full Irish breakfast was in Huckleberry. Linda lust ineens witte bonen in tomatensaus, worstjes en bloedworst (black and white pudding). Als je zoveel calorieën op een dag verbrandt, schreeuwt je lichaam om eten. Alles gaat er dan in en smaakt zo ontzettend goed.
De route was prachtig met diverse meren en op de achtergrond hoge bergen. Steeds als we weer bij de kust aankwamen, was het schouwspel van eb en vloed een genot om naar te kijken.
De route ging over een stuk strand. Dat hadden we niet zien aankomen. Het was gelukkig eb en heeft ons een paar mooie foto’s opgeleverd.
Halverwege Sligo en Ballysadare vroegen we aan een oudere dame die haar hondje uitliet of zij misschien een plek wist waar we konden overnachten. Na overleg met haar zoon mochten we in de hooischuur van de boerenfamilie Hunter slapen. De dame in kwestie was mevrouw Hunter. What are the odds? Toen we ons slaapplekje voor de nacht hadden gemaakt in het hooi mochten we in hun huis met de pot mee-eten (vers gevangen vis), kregen we ook een glaasje zelf gestookte sterke drank en mochten we gebruik maken van de douche. Na weer een dag in de regen was dit enorm boffen. De kinderen van de dochter van de boer waren heel nieuwsgierig naar de mensen die in de hooischuur sliepen. Ze hadden al direct aan hun moeder gevraagd of ze ook in het hooi mochten slapen.
In Ballina konden we een nacht slapen bij Malcolm en Martina van Warmshowers. Omdat we vaak geen bereik hadden, konden we het adres niet opzoeken. We waren dus op zoek naar een rood huis aan de linkerkant van de rivier. Na lang zoeken, hadden we het huis gevonden. Een leuk stel (zij Pools en hij uit Australië) dat zich pas in Ierland had gevestigd, heeft ons verrast met lekker avondeten en leuke verhalen.
De route langs de kust met al die hoge rotsen was schitterend. Tijd voor een leuk fotomomentje.
Bij Max, Tony en Leisha mochten we in de garage slapen. We waren blij dat we niet in de regen de tent hoefden op te zetten. We kregen thee met koekjes. We raakten in gesprek over de backpackervaring van Tony en de reisplannen van Leisha. De dag erna waren we al heel vroeg weg. Het gezin lag nog lekker te slapen op hun vrije zondag. Lees hier verder over onze 3e week in Ierland.
