Op vrijdag 2 augustus zijn we met de trein van Maastricht naar Cherbourg vertrokken. We moesten een paar keer overstappen. Steeds weer de bagage af- en optuigen, een station zonder lift of roltrap, veel te krappe ruimtes of zelfs geen ruimte in de trein voor de fietsen, medereizigers met koffers waarmee ze onze fietsen omver liepen. We hebben het allemaal meegemaakt.
De overstap in Parijs was een welkome afwisseling. We hadden ruim de tijd om van Paris Nord naar Paris St Lazare te fietsen. Een bezoek aan de Eiffeltoren konden we dus niet voorbij laten gaan.
In Cherbourg werden we ’s avonds hartelijk ontvangen door Nathalie en Guillaume. Via Warmshowers zijn we met hun in contact gekomen. Een echte fietsfamilie met tig fietsen in de schuur, een zoon die kok wil worden, een dochter die in het circus wil en een zoon die op een 1-wieler de wereld rond wil gaan. Guillaume had op zaterdag een nieuwe fiets voor een testdag gereserveerd. Samen hebben we (wij natuurlijk zonder onze bagage) een mooie route langs de kust gefietst, met als hoogtepunt de op één na grootste vuurtoren in Frankrijk. We zijn 2 nachten bij hun kunnen blijven tot we op zondag 4 augustus de boot naar Rosslare namen.
Bij aankomst in Rosslare zijn we direct richting Waterford gaan fietsen. Na 87 km wilden we niet in het drukke Waterford zelf overnachten en zijn nog een stukje doorgefietst. Bij een oude man, genaamd Dennis, belden we aan en vroegen of we onze tent in zijn tuin konden opzetten voor de nacht. Zijn vrouw bleek pas overleden. Dennis zou die avond nog op bezoek gaan bij zijn zoon. Hij had geen moeite met ons onverwachte bezoek. Aan de achterkant van het huis was een waterkraan. Wij konden gewoon onze gang gaan, zei hij. Toen we in onze tent lagen en bijna sliepen, hoorden we een auto de oprit oprijden. De dochter van Dennis kwam poolshoogte nemen. Zij wist niet dat Dennis ons toestemming had gegeven om in zijn tuin te kamperen en vroeg wat we hier deden. Nadat Ben met zijn hoofd buiten de tent uitgelegd had hoe het zat, was het allemaal in orde. Op Dennis werd gelukkig goed gelet.
Op de 2e dag had Ben een “ ei” op zijn knie. Dat deed zo’n zeer dat hij nog maar met één been kon trappen. In Kilmoganny zijn we naar een dokter gegaan en heeft hij ontstekingsremmers gekregen. Die hielpen gelukkig al vrij snel. Onze 2e nacht was weer in een tuin. Ditmaal bij Liam en Patricia. We werden in huis uitgenodigd voor een kopje thee en koekjes. We mochten onze telefoons, Garmin en powerbanks opladen met onze SKROSS. Dennis was een enorme verhalenverteller en vond ons verhaal en onze plannen geweldig. ’s Ochtends werden we nogmaals verrast door een kopje thee en konden we met nieuwe energie weer op pad gaan.
Onderweg hebben we elke dag de nodige rust- en vooral eetpauzes ingelast. De Clif Bars gingen er goed in. De Clif Bloks aten we tijdens het fietsen. Vooral als er weer een steile helling op ons pad kwam, was zo’n Clif Blok erg lekker. De blok is zachter dan een winegum en heeft een lekker gembersmaakje waar we beiden dol op zijn.
De Wicklow Mountains waren prachtig. Zie ons filmpje op ons Youtube kanaal. Het weer en het verkeer zaten beiden heel erg mee. Toen we in Dublin aankwamen, konden we geen Warmshowers adres vinden. Aanbellen in zo’n grote stad vonden we geen goed idee. We hebben toen heel laat nog de trein naar Portadown genomen. Portadown was echter een heel groot “gat” waar in het donker geen slaapplaats te vinden was. De laatste trein was al weg, verder reizen naar Belfast was dus ook geen optie. Op het station slapen, kon ook niet want dat werd afgesloten. De stationmedewerkers hielpen ons zo goed als ze konden. Een buschauffeur kwam nog laat langs en hoorde ons verhaal. Hij bood ons aan om ons met fiets, bagage en al mee te nemen in zijn dubbeldekker. Hij kon zijn route iets aanpassen waardoor hij ons bij een hotel in Amagh kon afzetten. Wij waren blij dat we een plek hadden om te overnachten!
De volgende dag regende het. In de avond zochten we naar huizen met een garage om daar voor één nacht te mogen slapen. We overvielen Terry met onze vraag. Zijn garage stond nogal vol met allerlei spullen. Na overleg met zijn vrouw liet hij ons de garage zien. We gaven aan dat als we wat spulletjes aan de kant mochten zetten, onze matras zeker zou passen. Toen we alles klaar hadden gemaakt voor de nacht kregen we bij Terry, Lisa, Ava en Rachel thee, heerlijke brownies en een zelf gemaakte bananencake aangeboden. Wat een verrassing! Er was zelfs soep en wat brood. We vertelden ons verhaal en raakten al snel aan de praat over elkaars ervaringen en bezigheden. Om verder te lezen over onze 2e week in Ierland, klik hier.
